Inge + bruinen zonder zon = #FAILURE#

Prachtige enkelovergang

Hoewel het hier vrijdag een prachtige dag was met 'winterse' temperaturen tot 24 graden, moest ik me zaterdag met een hele hoop minder tevreden stellen. Toen het tot overmaat van ramp ook nog begon te regenen, kon ik niet anders dan een ultracoole indooractiviteit te bedenken. Ik zou mezelf bijvoorbeeld kunnen getrakteerd hebben op een heerlijke, zelfgemaakte maaltijd, al weten we allemaal dat dit met mijn beperkte kookkunsten letterlijk in het water zou vallen. Een no-go dus. Wel had ik een filmpje kunnen opleggen om ondertussen met mijn benen omhoog in de zetel te genieten van de rust. Maar aangezien ik al maanden geen film meer had bekeken, was de keuze zo groot dat ik werkelijk stress kreeg van erover na te denken.

Gelukkig is mijn inspiratie op dergelijke momenten voldoende groot om uiteindelijk toch het gepaste entertainment te vinden. En zo bedacht ik me plots dat mijn benen wel héél erg wit zijn. Mocht ik in België zijn, zou dit het minste van mijn zorgen zijn, aangezien ik ze daar toch lekker kan wegstoppen achter mijn lange broek. Maar sinds ik hier in Sydney zo sportief ben geworden en mijn melkflessen nogal hard afsteken ten opzichte van al die donkerbruine (graatmagere) stelten in de fitness, zag ik maar één oplossing voor ogen: zelfbruiner, zelfbruiner en nog meer zelfbruiner!

Schiet me nu niet meteen af voor deze ontzettend onnatuurlijke manier van 'bruinen', maar stel je even in mijn plaats. Met regen die als bakken uit de lucht viel, kon ik al niet rekenen op de zon. En het kankerverwekkende alternatief  dat de veel te positieve naam 'zonnebank' meekreeg, is al zeker not done. Dus: een onschuldig laagje 'bruinen zonder zon' was nog zo'n slecht plan niet, toch?

Eerlijk gezegd heb ik geen flauw idee waarom ik het hier zo goed zit te verdedigen, want het resultaat was een complete mislukking, een gigantisch fiasco, om maar niet te zeggen een cosmetische ramp. Niet op het eerste gezicht, nee hoor, toen zag het er helemaal geweldig uit. En precies op dat moment heb ik de grootste fout gemaakt die een cosmeticagebruiker ooit kan maken: geloof hechten aan de boodschap op de verpakking. 

Voor een nóg beter resultaat kon ik immers beter "een tweede laagje aanbrengen". Gevolg? Benen die minstens 4 tinten bruiner zijn dan mijn armen. Wat er daarentegen wél op de verpakking had mogen staan, is dat je voorzichtig moet zijn met vingerafdrukken in de buurt van je enkels. Ik had er in elk geval een pak minder belachelijk uitgezien. Een kleine "vergeet alles niet goed uit te smeren"-boodschap had mijn benen bovendien kunnen besparen van die lelijke donkerbruine strepen die hen momenteel sieren en die de gelijkenis met een zebravelletje plots veel treffender maken dan ik zelf wil.

De grote schuldige

Voor wie het zich nog afvraagt: nee, ik ga de gemene raad om "elke drie dagen een nieuw laagje aan te brengen" NIET opvolgen. Goed gelezen: NIET, NIET, NIET! Tot mijn benen hun melkkleurtje terughebben, voel ik me intussen genoodzaakt om de fitnesslessen in lange broek bij te wonen. Oh ja, het leven van een Kieke is hard, ontzettend hard.